SUEDE

Wow! Dit nieuwe album van Suede! Daar mag de enthousiaste kreet ‘wow’ best wel even bij geslaakt worden. Dit negende wapenfeit genaamd Autofiction klinkt ruw, ongepolijst en bovenal levenslustig. De band noemt het zelf ‘back to basic’. Een uitspraak die alleszins te begrijpen is. Je voelt dezelfde urgentie die het titelloze debuut ooit ook had. Je merkt hoe gemakkelijk de vele geweldige toegankelijke refreinen en koortjes zich als muzikale oorwurmen in je brein nestelen. Je weet ineens weer hoe verslavend de uitwerking van Suedeliedjes (alle elf, ja!) kan zijn. Autofictie een gefictionaliseerde autobiografie, zo staan ergens op internet te lezen. Zou dat iets zeggen over de teksten van zanger Brett Anderson? Jazeker, die boodschappen zijn rechtdoorzee en misschien wel openhartiger en eerlijker dan ooit.
Kortom: vergeet de gecompliceerde benaderwijze van songschrijven op de afgelopen drie albums. Autofiction bevat geen tierelantijnen, geen emmer overlopende orkestrale dramatiek. De band levert een album af bomvol dampende rocksongs met gierende, piepende gitaren. Puur, veelal uptempo en minstens zo belangrijk: bovenal uiterst geloofwaardig. Plaat van het jaar-materiaal.