Al op zijn vorige album LP5 begon singer/songwriter Moreland zijn van huis uit akoestische sound te verrijken met wat samples en beats. Zonder dat het de roots liefhebber zal afschrikken voert hij dat experiment weer een stukje verder op Birds In The Ceiling. Nergens wordt het onnodig elektronisch, sterker nog, het lijkt alsof Moreland zijn, wellicht wat meer aan traditionele instrumentatie gewende, luisteraar rustig aan de hand wil nemen naar nieuwe muzikale mogelijkheden. Thematisch is Moreland ook iemand van de zachte hand. Als progressieve inwoner van Oklahoma woont hij tussen de Trump aanhangers, maar laat hij constant weten alleen maar het gesprek aan te willen gaan, met een grote empathie voor de andere kant van de medaille. Moreland blijft een geweldige songwriter die nooit grote stappen voorwaarts zal maken, maar genoeg ontwikkeling doormaakt om altijd zeer boeiend te blijven.
