DAWES

Een doomscroller is iemand die vele uren achter het scherm doorbrengt op zoek naar narigheid. Met zo’n term in de titel van hun nieuwe plaat lijken Dawes hun nieuwe plaat in het teken te willen stellen van de huidige tijdgeest. Maar niets blijkt minder waar. Want in deze tijd is alles kort; de aandachtspanne, een liedje, de zin en de tekst als geheel en voorman/zanger/gitarist Taylor Goldsmith en zijn band nemen op Misadventures Of Doomscroller overal juist uitgebreid de tijd voor. Voor de opbouw van de dikwijls lange nummers bijvoorbeeld. Met uitgebreide intro’s en outro’s en met bedachtzame, soms ronduit cryptische teksten. Het (opnieuw) zeer kundig door Jonathan Wilson geproduceerde album vergt best veel van de luisteraar. Die wordt niet in één keer overrompeld, weet na twee, drie luisterbeurten nog niet helemaal waar hij of zij aan toe is. Maar is intussen wel gefascineerd geraakt door dit nieuwe werk van Dawes en laat laser of naald tekens opnieuw zijn werk doen. Zou het misschien zo kunnen zijn dat het telkens opnieuw afspelen van deze plaat doomscrolling is? Wellicht. Maar ‘misadventures’ hou je er niet aan over. Eerder het prettige gevoel dat je op ontdekkingsreis bent en blijft. Kortom, Taylor Goldsmith en de zijnen hebben iets heel vreemds gedaan in 2022.