WOVENHAND

Het is dit jaar alweer twintig jaar geleden dat David Eugene Edwards na het uiteenvallen van 16 Horsepower voor het eerst van zich liet horen onder de naam Wovenhand. Na een hele reeks albums werd na 2016 opeens een stuk stiller rond de band, al werd er nog wel opgetreden en nam Edwards in 2018 onder eigen naam een plaat op met Alexander Hacke van de Einstürzende Neubauten. Met Silver Sash is Wovenhand gelukkig weer helemaal terug. Deze negen nummers tellende plaat borduurt qua geluid voort op het stevige Star Treatment. Waar die plaat werd geproduceerd door Steve Albini, deed de band het dit keer grotendeels zelf. In het nummer 8 of 9 duikt een banjo op, maar waar dat instrument bij 16 Horsepower regelmatig een hoofdrol vertolkte, moet het hier opboksen tegen een muur van geluid. Het werkt wel en is ook exemplarisch voor deze haast industrieel klinkende plaat. Het fraaie, dreigende Duat Hawk, dat het vroege werk van Wovenhand in herinnering roept, en het afsluitende titelnummer, klinken minder hard en zorgen ervoor dat dit sterke album precies in balans is.