FLOWER KINGS, THE

Ik herhaal het nog maar eens een keer: ik onderhoud een knipperlichtrelatie met onze Zweedse vrienden The Flower Kings (TFK). In hun beginperiode in de jaren negentig van de vorige eeuw was ik helemaal te gek van de mannen die de prog terugbrachten in progressieve muziek: ellenlange nummers, dubbele cd’s, gitaarsolo na toetsenpartij, heerlijk. Maar na een tijdje trad de verzadiging in en zelfs een beetje verveling, vooral tijdens de liveconcerten (herinnert u zich die nog eigenlijk?) die veel te lang duurden (inderdaad, we zouden er nu een moord voor doen, maar dat terzijde). Ook vond ik de creativiteit van voorman Roine Stolt flink afnemen. Maar dan dook hij weer op in Transatlantic of de band van Steve Hackett en was ik wederom een tijdje idolaat. Maar TFK, daar had ik het wel mee gehad: seen that, heard that, laat maar. Toen werd het een tijdje stil, om precies te zijn zes jaar wat een eeuwigheid is in het TFK-universum, totdat Waiting For Miracles een bescheiden maar wel duidelijke ‘return to form’ van Stolt en dus de band inluidde. Die werd voortgezet op Islands, een geheel in coronatijd gefabriceerd product via het internet. En, oh grote vreugde, the winning streak gaat gewoon door op By Royal Decree. Uiteraard ook weer een dubbelaar (wat had u anders gedacht), bevat By Royal Decree maar liefst 18 tracks met een voor TFK ongewone lengte van meertijds tussen de vijf en zeven minuten. Geen lange epics dus deze keer en dat is ook wel eens fijn. Want de nummers zijn nu meer to-the-point, puntiger, urgenter en met meer energie gespeeld. Waardoor By Royal Decree twee schijven lang boeiend blijft. Fraai gedaan van onze Zweedse vrienden.