Hoewel commercieel niet meer zo aanwezig als in de late jaren tachtig, maakt John Mellencamp nog steeds het ene boeiende album na het andere. Ooit gebukt onder de bijnaam de Poor Man’s Springsteen, klinkt hij nu meer als de Poor Man’s Tom Waits, aangezien de jaren een prettig en warm klinkend gruis op ’s man’s stembanden hebben achtergelaten. Het instrumentarium doet dit keer meer dan ooit denken aan het succes album The Lonesome Jubilee, met hoofdrollen voor de accordeon, dobro en fiddle. Ook muzikaal tapt hij vooral uit de oude folk en country, hoewel dit keer ook de blues een prominente plaats heeft gekregen. Maar liefst drie songs zijn opgenomen met voormalig concurrent Bruce Springsteen, waarbij het grappig is op te merken dat bij Bruce misschien iets minder de leeftijd wordt gehoord, waardoor Mellencamp op zijn beurt een stuk intenser klinkt. Een bijzonder sterk album van een veteraan die eigenlijk nooit teleurstelt.
