Soms heb je een inwendige kriebel die je na jaren toch echt eens flink moet wegmasseren. Bij Neal Morse was dat de Crosby Stills & Nash kriebel die er nodig eens volledig uit moest. Volledig, omdat op zijn eerdere platen al regelmatig fraaie samenzang te horen viel. Maar op Troika gaat hij all the way, samen met compadres Nick D’Virgilio, ex-maatje bij Spocks Beard, en – wellicht verrassende keuze – Ross Jennings, frontman van Haken. De drie stemmen klinken wonderwel goed bij elkaar en vooral op de eerste helft van Troika is het CSN waar je ook kijkt en luistert. Maar, zo zult u vragen (tenminste, als u uw muziekkennis op orde hebt): waar is de Y gebleven? En waarom wordt dit album in ioPages besproken? Nou, Neil Young komt er wel degelijk bij: de stevigere nummers waar hij altijd voor zorgde in CSNY staan op het tweede gedeelte van Troika. En in die nummers wordt ook veel prog gestopt, met als hoogtepunten de tracks King For A Day en Second Hand Sons. Troika is een verrassend én verrassend lekker plaatje, en weer een streepje erbij voor de veelzijdige Neal Morse. Chapeau hoor.