HOUSE, SON

Universiteiten buigen zich over de vragen, waar komen wij vandaan, waar is het allemaal begonnen? U en ik weten allang waar te zoeken: de Mississippi Delta, de jaren twintig van de vorige eeuw. Daar zwierven de Godfathers van alles waar wij nu naar luisteren: Charley Patton, Blind Lemon en Eddie “Son” House, de man die Robert Johnson richting duivel stuurde om toch echt eens gitaar te leren spelen. Na een aantal opnames trok hij zich terug om ergens tussen de bootleg whiskey en de bijbel zijn leven te leiden. In de jaren zestig was hij de eerste die herontdekt werd in de door college studenten gestarte blues opleving. Dit zijn de allereerste opnames uit 1964 die hij na zijn herontdekking opnam, nooit uitgebracht en gevonden door Dan Auerbach, die ze met respect oppoetste voor zijn Easy Eye label. Inclusief het nooit eerder gehoorde titelnummer en natuurlijk het onheilspellende Death Letter Blues. Er zijn muzikanten die House als de allergrootste ooit beschouwen, deze opnames zijn een nieuw argument voor deze stelling.