GALES, ERIC

Bij voorbaat kijken we natuurlijk vooral uit naar het gitaarduel dat Eric Gales op zijn nieuwe plaat gaat uitvechten met vriend Joe Bonamassa. Duel, want kijk maar eens naar de bijbehorende videoclip waarin beide heren in de boksring elkaar de maat nemen, en waarbij de vonken er inderdaad vanaf springen. Maar alleen verwijzen naar dit nummer (I Want My Crown) zou Gales zwaar tekort doen. Dat is sowieso niet verstandig want hij means business: als je een plaat opent met zware stem “My name is Eric Gales, any questions?” dan weet je: don’t f*** with this man! Zeker niet als opener Death of Me gelijk bijkans de tanden uit mijn bek rammelt zonder dat Gales ook maar een vinger naar mij hoeft uit te steken. En zo gaat dat verder, 16 prima bluesrocknummers lang. Ik mag lijden als Crown niet een van de, zo niet de beste plaat uit Gales’ oeuvre is.