GROOT, BOUDEWIJN DE

Met Lage Landen keert Boudewijn de Groot terug naar een kleine(re) setting met de toerband als uitgangspunt. Het zorgt er voor dat de plaat soberder klinkt als de voorgaande twee. De plaat heeft wat meer een livefeel en is, hoewel zeker niet vrolijk, wat minder somber van aard. Echte uitschieters kent de plaat niet maar dit geeft tegelijkertijd weer dat de De Groot prima mee kan komen met de medeschrijvers De Jonge, Wilmink, Poels en opnieuw Nijgh. Lage Landen is niets anders dan een consistente en fijne plaat.