Necrophones? Dode geluiden? Het achtste album van het uit Baltimore, Maryland, USA afkomstige Lungfish getuigt van het tegendeel. Stevig, levendig en intens. Zoals altijd. Maar het recenseren van een Lungfish-cd blijft zoiets als het lokaliseren van de Heilige Graal. Luisteren is vooral een stekelig zoeken en ontdekken. Militante percussie wordt afgewisseld met vette riffs en obscure filosofische teksten van vocalist Daniel Higgs. De muziek van dit eigenzinnige veteranenviertal is niet direct toegankelijk en dat maakt ook dat muziekliefhebbers heel wisselend reageren. Lungfish: you love or hate it! Het nieuwe album Necrophones punkrockt, zonder recht-toe-recht-aan te zijn en droned, zonder vervelend repetitief te zijn. Necrophones staat helemaal op zichzelf en grijpt niet terug op eerdere albums. Een bewijs dat het geluid van Lungfish evolueert en, let wel, in dit geval niet degenereert. Sterker, Necrophones zou wel eens het album kunnen zijn dat uit de schaduw van het legendarische Rainbows From Atoms (1993) weet te stappen. Of die aanvechtbare bewering bewaarheid wordt, moet in de komende maanden blijken. Immers, de tijd polijst de kwaliteit. Opnieuw heeft Lungfish een album gemaakt met nummer zo afschuwelijk rauw zijn dat je er kippenvel van krijgt. Merk de opener The Words op. Een band