STEREOPHONICS

Hoewel de titel van deze nieuwe Stereophonics feitelijk niets betekend, was het voor voorman Kelly Jones toch vooral een positieve kreet, en de basis voor een recht toe recht aan rock ’n roll album. Na het iets experimentele Kind en Jones’ solo album, welke ook vergezeld ging van een zware keel operatie wilden de Stereophonics eigenlijk een compilatiealbum samen stellen, maar stuitten daarbij op zoveel uitstekend nooit uitgebracht restmateriaal, dat ze besloten de studio in te duiken om deze opnieuw op te nemen en tot een volwaardig album te maken. Het resultaat is een album wat elke periode die de Stereophonics hebben gehad in hun 25 jarige carrière aanraakt, en tegelijkertijd de essentie van de band blootlegt, een zeer energieke rock ’n roll band die in staat is om zowel te raken als te rocken, in de beste traditie van de Faces, The Who en de Rolling Stones anno Exile On Main Street.