Het vijfde album van Jake Bugg gaat mensen aan het schrikken maken. Vooral degenen die hem herinneren als de folkie die in de voetsporen leek te willen treden van Bob Dylan in zijn jonge jaren, weten niet wat ze horen als Saturday Night, Sunday Morning opzetten. Want de huidige, inmiddels 27-jarige Jake, verschilt net zo veel van de nog geen 20-jarige debuterende Jake als de zaterdagnacht en de zondagochtend. De oplettende volger had de metamorfose al horen en zien aankomen en zal ook eerder spreken van de ontwikkeling. Want op zijn derde en vierde plaat bewoog de jongeman uit Nottingham zich al steeds meer in de richting van singer-songwriter met veel meer pop dan folk in zijn muziek. En deze nummer vijf is een open sollicitatie naar speeltijd op de radiostations en naar een jonger publiek. Adieu, ouwe rockers en folkies die naar de Royal Albert Hall togen om de Britse zoon van His Bobness te bejubelen. Het goede nieuws is dat de nieuwe jas Jake Bugg óók uitstekend past. Alle elf liedjes lopen gesmeerd en zijn zo catchy als de neten. De variatie is groot en het plezier dat Jake Bugg zelf zegt te hebben gehad tijdens de opnamen spat er vanaf. Saturday Night, Sunday Morning is een zeer geschikte plaat om het maandagochtendgevoel – ook van de oudere luisteraar - te verdrijven.
