LA TRES ILLUSTRE COMPAGNIE DU CHAT NOIR

Buitengewoon, dat is niet alleen (de Nederlandse vertaling van) de albumtitel van dit Nijmeegse chansoncollectief. La Tres Illustre Compagnie Du Chat Noir zelf is bijzonder, want zeg nou zelf hoe vaak kom je een dertienkoppig gezelschap tegen dat zich volledig toelegt op Franse chansons. Hoewel, het is meer dan dat, ook balkan, klezmer, ska en zelfs raï horen we voorbijkomen. Waar het in eigen beheer uitgebrachte debuut La Vendange nog doorspekt was van invloeden als Jacques Brel, Leonard Cohen en Tom Waits, is op de langverwachte opvolger Extraordinaire het tempo behoorlijk opgeschroefd. Met instrumenten als de zingende zaag, de darbuka (of is het nou een doumbek?), de trombone en de tuba is de bezetting evenredig gegroeid met de mate waarin het geluid rijker is geworden. Chat Noir klinkt op momenten melancholisch, maar nog vaker wordt het anders zijn in de huidige samenleving gevierd. In potentie ligt niet alleen Nederland aan hun voeten, maar kan dit illustere gezelschap zelf een potje breken tot ver over de landsgrenzen.