Het Amerikaanse viertal Algiers wist met hun eerste twee albums een nieuwe sound te creëren, waarbij soul, gospel en blues werd vermengd met invloeden uit de postpunk en industrial. Tel daarbij op de politieke lading van de songs en de gedreven en zeer soulvolle vocalen van Franklin James Fisher en het is duidelijk dat Algiers intense muziek maakt. Op het derde album There Is No Year heeft Algiers samen met producenten Randall Dunn (Sunn O))), Earth) en Ben Greenberg (Zs, Uniform Hubble) het toekomstgerichte post-punk R&B geluid iets verschoven naar industriële soundscapes à la 4AD-tijdperk Scott Walker of Iggy en Bowie's Berlijnse periode. Hierdoor klinkt de band meer gestroomlijnd dan ooit, maar het geluid is ook te omschrijven als episch. In deze politiek woelige tijden is er meer dan genoeg aan te kaarten, de single Dispossession, een anti-onderdrukking manifest, is de sleuteltrack op het nieuwe album.
