WILLIAMS, HANNAH -& THE AFFIRMATION

Van de vrouw die qua stemgeluid soms vergeleken wordt met Dusty en Janis. Nummers als 50 Foot Woman springen er echt uit qua energy, terwijl nummers als Please Be Good To Me en Sinner op momenten helemaal terug lijken te gaan naar haar kern. En haar kern is soulful, soms een tikkie funky. En ze maakt er een mooie crossover van. Mooie muzikale uitstapjes tijdens Hourglass (de beat) en What Can We Do (a capella intro en outro). Vocaal een powerhouse, die ook klein kan zingen. Prachtige Fender Rhodes tijdens I Can’t Let This Slip. Tablecloth; perfect gedoseerd langzaam en subtiel opbouwend totdat ze letterlijk zingt ‘f*** it’ en alles geeft wat ze heeft. En dat is een hoop. Een stem die wat mij betreft wat minder goed tot haar recht komt met toegevoegde effecten. Het liefst hoor ik Hannah Williams rauw en ongepolijst, soms klein en soms bombastisch.