LEEUW, RICK DE

Zonder Omweg heet het nieuwe album van Rick de Leeuw. De Leeuw, die het drukke leven van de grote stad (Amsterdam, Brussel) heeft verruild voor het Belgische platteland, heeft het album inderdaad zonder omwegen gemaakt. Sober, ingetogen en zeer muzikaal zet hij twaalf luisterliedjes neer, die onmiskenbaar het stempel van zijn muzikale verleden en zijn muzikale persoonlijkheid dragen. Zijn stem en dictie is herkenbaar uit duizenden en de composities zouden moeiteloos ook op geloofwaardige wijze door de Tröckener Kecks gespeeld kunnen worden. Zou een interessant experiment zijn: “De Kecks spelen Zonder Omweg’. Door de sobere inkleuring van de muziek geven Jan Hautekiet (keys), Axl Peleman (bas), Roeland Vandemoortele (elec. gitaren), Ron Reuman (drums), Manu Huylebroeck (acc. gitaren) Rick de Leeuw alle ruimte voor zijn observaties. Enige minpuntje bij sommige teksten is het te voorspelbare rijm. Daarentegen schotelt De Leeuw de luisteraars wel prachtige frases voor als: ‘Ik ben een droom, ik laat me niet pakken’. Prettig verrassend is dat De leeuw liefhebber is van de muziek van de eigenzinnige Amerikaan Chuck Prophet. Luister maar naar het ‘Waarom dansen Wij Niet Meer?’ Een tikkeltje sarcastisch? Een beetje vilein? Luister en oordeel zelf.





tracklist

KOM NAAR MIJ (Vander linden/de Leeuw/arr Reuman)
MET 100 TEGELIJK (Vandemoortele/de Leeuw)
ZONDER OMWEG (Vander linden/de Leeuw/ arr Reuman)
WE VIEREN (Buyse/de Leeuw/ arr Reuman)
IK BEN EEN DROOM (Vander linden/de Leeuw/ arr Reuman)
WAAROM DANSEN WIJ NIET MEER (Vander linden/de Leeuw/ arr Reuman)
MINNAAR (Vander linden/de Leeuw/ arr Reuman)
O GELUK (Vander linden/de Leeuw/ arr Reuman)
MEVROUW (Vander linden/de Leeuw/ arr Reuman)
IK WACHT (Buyse/de Leeuw/ arr Reuman)
SCHOONHEID (Vander linden/de Leeuw/ arr Reuman)
ZONDAGOCHTEND (Cale/Reed)

De heerlijke ouverture KOM DAN NAAR MIJ valt met de deur in huis over hoe we onszelf vormen naar het ideaalbeeld van de ander. 'Kom dan naar mij' betekent eigenlijk: 'Kom naar wie jij wil dat ik ben.' Liefde als grillig schaduwgevecht. Niet voor het eerst plaatst Rick in zijn teksten minutieuze, genadeloze kanttekeningen bij heersende ideaalbeelden.

In het Evangelie van Marcus ontmoet Jezus een door een boze geest bezeten man, die op de vraag wie hij is antwoordt: "Legioen is mijn naam, we zijn met velen." MET HONDERD TEGELIJK flirt met dat beeld uit het bijbelverhaal, over hoe een mens zowel engel is als demon. 'Ik ben opener dan dicht,' zingt hij, verwijzend naar hoe we voortdurend vragen en vertellen hoe het gaat, zonder werkelijk iets van onszelf vrij te geven.

ZONDER OMWEG is een liefdeslied, warm en ingetogen. De fragiliteit van het samenzijn wordt verbeeld door hoe de ander zijn oor bij de geliefde houdt, klaarblijkelijk om te checken of de ander wel leeft, ademt, bestaat. Het gerinkel van sleutels in een jaszak vormen het antwoord op de vraag waar de zanger heen wil: hij wil naar huis.

WE VIEREN begint met een wall of sound, een dreunende muur die alles doorlaat en past bij de vraag: wilt u de totale liefde? In de traditie van Simon Vinkenoog, antwoordt Rick met één groot ja: ja tegen momenten naakt als lichamen, ja tegen dagelijks feesten om het nu niet te vergeten. Vluchten doe je maar als je dood bent, eerst gaan we liefhebben. Een lied om nooit in je eentje naar te luisteren.

In IK BEN EEN DROOM voert Rick de luchtspiegeling op als personage. Het droombeeld wordt alleen maar mooier omdat ze nooit wordt gerealiseerd, als het mooiste meisje uit de klas waar je nooit werk van hebt durven maken. Had je haar wel geschaakt, dan was ze met de snelheid van het licht afgetakeld, maar in haar onbereikbaarheid zit de schoonheid.

De eerste strofe van WAAROM DANSEN WIJ NIET MEER komt aan met de kracht van een bijl. Rick herinnert zich in dit lied hoe liefde kan leiden tot bijna letterlijke verstikking. De vlek op de muur van een stukgegooid glas, het wegkijken van elkaar, in arren moede dan maar naar de beeldbuis staren, door het huis sluipen om niet opgemerkt te worden. 'Maken wij nog een kans?' is een vraag die door ’m te stellen al is beantwoord.

MINNAAR is een wals in de sardonische traditie van Boris Vian, het gaat qua thematiek eigenlijk vooraf aan het voorgaande lied. Ditmaal staat centraal hoe het tanen van de liefde en het drama van de verveling al ligt te tikken onder het tapijt, terwijl de zon nog vredig likt aan de rand van het echtelijke zwembad. De minnaar is de intrigant die zich kan aandienen in vele gedaanten, maar altijd het duivelse donker meebrengt.

MEVROUW begint met een rammelende gitaar en lieflijk pianospel en volgt eigenlijk weer op WAAROM DANSEN WIJ WEER NIET MEER. De ex-beminde ziet op zijn relatie terug als op een slagveld, in een stilte na de storm likt hij zijn wonden, weegt zijn verliezen en telt hij wat hij nog bezit: 'veel niets'. Getuige de melodie in majeur is er ook hoop, de belofte van licht. Het lied is veel minder donker dan de eraan voorgaande delen, waarin de relatie van buiten nog heel is, maar van binnen al is aangevreten.

IK WACHT is een minuut korter dan alle andere liedjes, maar de strekking dreunt lang na: voor we echt gaan voelen, echt gaan leven, kunnen we dat eerst nog uitstellen. We kunnen de nacht nog in, nadat we onze 'handel' hebben gepoetst en ons pak hebben gestreken. We kunnen de klink in onze hand nog naar beneden drukken en naar buiten gaan. Tot we binnenin ons gaan kijken, de bittere waarheid niet langer ontwijken.

In O GELUK hoor je nog de onwennigheid van leven in het licht na het donker. De man is diep gegaan, leed pijn 'in de schaduw van de schijn' en nu er geluk is, is hij alleen maar bang dat het weer wegloopt, als iemand die niet geniet van de eerste lentezon omdat hij bang is dat de winter weerkomt. 'Geluk, blijf jezelf' vertolkt op een vertederende en ontroerende manier de wens van wie het donker overwon: dat wat nu is blijft, voor even niet meer verdwijnt.

SCHOONHEID is een verdrietig, maar allerprachtigst lied. De geliefde is dood, ligt in 'een rode bloemenzee', al is het aannemelijk dat ze niet is overleden, enkel verdwenen. Bovendien is ze nog wel hier, maar niet meer zichtbaar, de deur van haar kamer blijft voorgoed dicht. 'Het allerlaatste licht' is niet het aanschijn van de dood, maar dat van het einde van de liefde. De oude tijd stopt, een nieuwe breekt aan. De zang bijt zich een weg door de microfoon heen, zo je trommelvliezen in. Wat een lied.

De Velvet Underground-cover ZONDAGOCHTEND vertolkt de slotsom van wat nu rest. Nieuw verdriet is op komst, maar voor nu is er huiselijke vrolijkheid. Het is nog heel, dus laten we het omarmen. Rick zingt altijd met bravoure en vol optimisme, maar er zit vaak niet alleen een adder onder het gras, maar ook nog een cobra en een levenslange wurgslang. 'Morgen de onrust van een nieuwe week', maar zondagochtend is van ons. Waar geluk is als het leven, duurt maar zo kort.



Erik Jan Harmens
schrijver, dichter