Deze band is min of meer ontstaan uit de ritmesectie van Steve Lukathers Goodfellas-project. Fabrizio Grossi en Kenny Aronoff besluiten om meer te doen dan ‘begeleidingsbandje spelen’. In overleg met Billy Gibbons wordt een band opgericht waarmee hij kan jammen en zo wordt met de toevoeging van Lance Lopez Supersonic Blues Machine geboren. De band levert twee zeer goed ontvangen platen af en Road Chronicles is nu de eerste liveplaat. Lopez is ondertussen niet meer van de partij, maar Kris Barras is een prima vervanger. De band speelt mooi werk van de eerste twee platen zoals Elevate en Remedy en dan moet Billy Gibbons nog verschijnen… Hij is het extra ingrediënt op de laatste zes nummers en die mogen er, zonder de eerste nummers tekort te doen, zeker zijn. Minpuntje is dat er fades tussen de nummers zitten, dit had volgens mij anders gekund. Pluspunten? Fraai songmateriaal, fantastisch spel, prachtige nummers en gewoon een plaat die swingt, knalt en heerlijk wegdraait. Hatsjekidee!
