ORANGE BLACK

Deze band is niet genoemd naar een nummer van Pavement. Nee, Steve Malkmus en zijn vriendjes waren ooit zo onder de indruk van dit gezelschap uit Antwerpen, dat ze een nummer naar hen vernoemden, dat vervolgens op een obscure single terecht kwam. Vorig jaar maakte Orange Black indruk met hun debuutplaat It's Electric: een afwisselende gitaarplaat met invloeden van o.a. The Smashing Pumpkins en dEUS. Op de opvolger gaan de heren wat minder onstuimig te werk. De grillige gitaarlijnen zijn verruild voor een soort lo-fi-melancho-powerpop-aanpak, of anders gezegd: in plaats van uit de Pumpkins-koektrommel wordt er nu flink uit de Pavement-suikerpot gesnoept. Daarnaast mogen liefhebbers van Sebadoh en Fountains Of Wayne ook best hun oren naar Orange Black laten hangen. Bright Lights heeft een paar luistersessies nodig; in eerste instantie grijpt het allemaal niet echt en lijken de wat flauwe single Money Wheel en Boy Meets Girl exemplarisch voor de hele plaat. Edoch, herhaald draaien loont en dan wordt de trieste pracht van Summer Cold, Lonely (With You) en Turn On duidelijk. Tegenwicht komt van de vlotte powerpop van Sad Joke en Trash It. Geniet daarnaast ook van het vertederende instrumentaaltje A Man And His Horse en het uitgesponnen, ook niet bepaald vrolijke Passion.