GONG

Razend en razend knap, deze nieuwe van Gong. Want hoe is het mogelijk dat er geen enkel origineel lid van de band meer in zit, waarbij bovendien de grote voorgangers oppergnoom Daevid Allen en spacewhisperaar Gilly Smith al enige tijd niet meer op onze wereldlijke golflengte zitten, en dat The Universe Also Collapses dan zo als een op-en-top echte Gong-plaat klinkt? En dat niet alleen, het is ook een van de beste platen van deze (vroegere?) hippies. Onder de bezielde leiding van Kavus Torabi (voorman van Knifeworld) opent de plaat gelijk maar met de twintig-minuten durend epic Forever Reoccuring waar echt alles in zit. Zoals Torabi zelf zegt: “It’s not a prog record, it's not a jazz fusion record – it’s a psychedelic record.” Helemaal waar: lekkere zweverige zang van Torabi, veel getoeter van Ian East (die heel goed naar originele saxofonist Didier Malherbe heeft geluisterd), ritmes van bassist Dave Sturt en drummer Cheb Nettles die zwaar doen denken aan Soft Machine waar Daevid Allen (die immers deze band ook heeft opgericht) de touwtjes ferm in handen heeft, en een fijne glissandogitaar van Fabio Golfetti (die zijn inner Steve Hillage aan het channelen is). Dit is een visitekaartje van een band die laat horen dat ze niet alleen doorgaan omdat ze toestemming hebben gekregen van Allen maar omdat ze daadwerkelijk wat te brengen hebben. En dan moeten de overige drie tracks nog komen, waaronder de semi-epic My Sawtooth Wake van dertien minuten. Ik neem mijn gnomepuntmuts af in diep respect voor wat hier op magische mushroomwijze is gefabriceerd.