LE BON, CATE

De titel van Cate Le Bon’s vijfde langspeler is veelzeggend, maar niet eenduidig; je moet weliswaar moeite doen om de muziek van de muzikante uit Wales beetje bij beetje te doorgronden, maar de peilloze diepgang van Reward wil allerminst zeggen dat er niet ook al op het eerste gehoor plezier aan te beleven valt. Een kwestie van perspectief, overigens net als op het eerder dit jaar door haar geproduceerde album van Deerhunter. De zangeres uit Wales schreef dit werk grotendeels ‘s nachts, in haar uppie achter een piano in het Lake District. Zeer zeker is teruggetrokken een aardig adequate omschrijving van de klanken die ze tentoonspreidt. En dan heet het openingsnummer Miami; een bezwerende song tijdens welke saxofoon en synthesizer stuivertje wisselen. Je zou er een nacht voor doorhalen, puur en alleen om er aan het strand de zon mee te zien opkomen. Popmuziek van grote klasse voor de hoofdtelefoon, later dit jaar op Best Kept Secret en Le Guess Who?