LEBLANC, DYLAN

Na twee albums met, zoals hij het zelf omschreef, 'sad bastard songs' vond de in Louisiana en Alabama opgegroeide Dylan LeBlanc zich in 2016 opnieuw uit met Cautionary Tale, dat hij maakte met hulp van Ben Tanner van de Alabama Shakes en John Paul White van The Civil Wars. Cautionary Tale was dat jaar een van de betere americanaplaten, gevuld met LeBlanc's ietwat afgeknepen Neil Youngstem, en een mengsel van countryrock, westcoastpop en Fleet Foxesachtige folk. Inmiddels zijn we drie jaar verder en heeft LeBlanc opnieuw een ander jasje aangetrokken. Ditmaal eentje van leer. Renegade is namelijk een echte bandplaat, die werd opgenomen met zijn band The Pollies en producer Dave Cobb, die we kennen van onder meer Jason Isbell, John Prine en Chris Stapleton. Renegade gaat zeer sterk van start met het stevige titelnummer, een klassieker in de dop, gedragen door luide gitaren en galmende synths. Een geluid dat een beetje doet denken aan The War On Drugs en dat lijkt gemaakt voor festivalweides en stadions. Het zal voor sommige fans misschien even wennen zijn, maar dit jasje zit LeBlanc als gegoten, zo blijkt uit de overige negen liedjes, een afgewogen mix van stevige rockers en meer ingetogen liedjes. Een heerlijk meeslepende rootsy rockplaat.