De songs van Chris Cohen klinken aanvankelijk eenvoudig. Maar als je goed luistert zijn het kleine juweeltjes die zich in een heerlijk tempo ontvouwen. En graaf je nog dieper dan stuit je op een verbijsterende melancholische kern. Z’n vorige platen waren bewust wat rommeliger, weelderiger soms en ze gedijden goed onder onderbewuste omstandigheden. Dit derde soloalbum is naast alle eerder genoemde eigenschappen meer straightforward en dat zal niemand teleurstellen, geloof ons.