Kijk, dat we langer moeten werken voordat we onze AOW gaan krijgen, okay. Maar Robin Trower maakt het toch wel een beetje bont. De 73-jaar oude baas bikkelt gewoon door tot ver na de pensioengerechtigde leeftijd en produceert met Coming Closer to the Day zijn vierde plaat met originele composities in vijf jaren! En als het nou niemendalletjes zouden zijn maar nee hoor, vriend Trower rammelt er nu ook weer gewon twaalf prima songs in het gekende Trower-idioom uit. Waarbij hij bovendien niet alleen gitaar speelt maar ook zingt en bast (alleen de drums laat hij aan een ander over). Wauw, als ik zó oud mag worden, dan teken ik daar gelijk voor. Trower, begonnen als broekie bij Procol Harum, en onverwachts in 1973 een wereldhit scorend met zijn eerste soloplaat Bridge of Sighs, werd vroeger vooral als een Jimi Hendrix epigoon gezien. Maar dat stadium is hij allang voorbij, je hoort nu gelijk bij de eerste tonen dat het om een Trower-song gaat: langzame vloeiende en tegelijk scherpe gitaar met een mellow stem en dito ritme, dat is quintessential Trower. Ik hoop alleen dat vriend Trower niet binnenkort de gitaar in de wilgen hangt, gezien de songtitels Coming Closer to the Day, de dag dat hij het loodje gaat leggen, of Lonesome Road, waarin hij zich afvraagt hoe lang hij het nog op de road uit gaat houden. Trower, we love you dus ga nog maar even door!
