Zeal & Ardor, het eenmansproject van Manuel Gagneux, wist in 2017 god en duivel te verrassen met het album Devil is Fine. Het album wist evenals het in eigen beheer uitgebrachte debuut uit 2014 met een even gewaagde als onwaarschijnlijke hybride van blues, soul, gospel en black metal het nodige zwart magische stof doen opwaaien. Zeal & Ardor levert dan ook een opwindend bewijs dat er ook binnen enigszins verstokte genres nog ruimte tot vernieuwing is. Voor Stranger Fruit – vrij naar het klassieke jazznummer - heeft Gagneux het wat grootser aangepakt. De samenwerking met producer Kurt Ballou (Converge, Kvelertak, Nails) zorgt namelijk voor een voller en veelzijdiger klankenpalet. Daarnaast zijn er ook de nodige hardcore-invloeden geïnjecteerd wat een en ander van nog meer dynamiek voorziet. Toch zijn het vooral de spetterende songs die je keer op keer naar binnen weten te trekken. Met Stranger Fruit wentelt Zeal & Ardor zich opnieuw op indrukwekkende wijze in duivelse spiritualiteit.
