Anders dan zijn achternaam doet vermoeden heeft Ed Romanoff geen Russische roots, maar Ierse. Niet verwonderlijk, dus, dat ingetogenheid en melancholie op zijn album The Orphan King de boventoon voeren. Met een uitgelezen garde aan muzikanten zoals Larry Campbell en diens vrouw Teresa Williams maakt hij prachtige luister-Americana, in de beste traditie van Guy Clarck en Leonard Cohen. Zijn donkere, sonore bariton verhaalt in poëtische teksten over eenzame zielen en romantische dromers. Moeiteloos combineert hij op ingetogen wijze blues, country, folk en zelfs hier en daar een flard bluegras. Romanoff spreekzingt verhalen, echte verhalen, daarbij stemmig ondersteund door de pedalsteel van Campbell en de engelachtige zang van Williams. Het is overigens niet alleen narigheid troef bij Romanoff. In Less Broken Now, klinkt zelfs een tinkelend Mariachi trompetje. In het laatste nummer, het door banjo en viool gedragen Coronation Blues, mag zangeres Cindy Mizelle (Springsteen, Rolling Stones) in het koortje nog even lekker loos gaan. Haar zang roept herinneringen op aan de glansrol van Mary Clayton in Gimme Shelter (Stones, 1969). Zeer verzorgd en intens album, The Orphan King.
