Het is alweer even terug dat ik in de hoofdstad kwam wonen en een oud kot betrok waar het behang loshing aan de muren. Met een stoommachine ging ik aan de slag en alras vielen de schellen van m’n ogen toen er achter het behang een compleet goede poster van het nachtconcert dat Art Blakey en zijn Jazz Messagers hadden gegeven in het concertgebouw. Zo ontdek je nog eens wat; niet alleen een fraai ontworpen poster maar in een klap werd mijn beeld van die klassieke kerk onderuit gehaald. Niks stoffige klassieke muziek, maar swingende jazz tonen in een rokerige zaal,..dit laatste vermoed ik. ‘Onze’ impresario Lou van Rees startte samen met zijn Amerikaanse evenknie én eigenaar van het Veve-label Norman Granz vanaf de early fifties dubbelconcerten om de kosten van de te dure over-the-sea artiesten te drukken; ‘s avonds in het Kurhaus in Scheveningen en na twaalven een nachtconcert in het Concertgebouw. Dankzij Lou ( die altijd een tape liet meelopen ) kunnen we nu optimaal genieten van het derde nachtconcert dat de First lady of Song gaf in februari 1961 in het Concertgebouw. En hoe! Met een ander combo dan haar voorafgaande concerten, maar absoluut goed op elkaar ingespeelde muzikanten drukt zij met haar uiterst wendbare stem en ogenschijnlijk eenvoudige, maar ongekende techniek op elke song haar stempel. Haarzuiver, oorstrelend, energiek. Zij geeft haar stem een extra dimensie door deze als instrument te gebruiken. Improviserend met haar stem vol vuur maar wat later weer prachtig gedoseerd met een zachte fluwelen touch.Ongekend hoe zij swing geeft aan deze standaards.Waardevol en prachtig. Niet allen Ella en haar artiesten verdienen hier een pluim; de uitgever Fondamenta zonder meer ook. Hun Expert Pro’s analog-to-digital converter-methode geeft je het idee of je op de rand van het podium zit. Een prachtige sound.
