In mijn muzikale kring is Grizzly Bear nog tamelijk onbekend. De albums Shields (2012) en Veckatimest (2009) heb ik op verjaardagen - of zomaar - met regelmaat cadeau gedaan. Luister en verbaas je. Shields, met geniale arrangementen als Yet Again, Speak In Rounds, Sleeping Ute en Half Gate. En doorbreekplaat Veckatimest, met (radio)hit Two Weeks en het wondermooie Foreground, tevens soundtrack van de film Blue Valentine. Aanzienlijk later dan verwacht en gehoopt is daar Painted Ruins. De vijfde. Wasted Acres opent daarop fraai ingetogen, waarna de band de teugels laat vieren op het verrassend synthesizerrijke Mourning Sound. Four Cypresses start vervolgens atypisch, maar is na het invallen van jazzy drums en Daniel Rossen’s hoge stemgeluid Grizzly Bear ten voeten uit. De echoënde gitaren en zwevende synths dompelen je onder in een bad vol psychedelica en melancholie. Three Rings is al even kleurrijk en etherisch. Terwijl de stem van Ed Droste nagalmt, vibreren de bassen en is het gitaar- en drumwerk tegendraads. Wat een band. Elf liedjes, elfmaal kunst. Schitterende plaat.
