Eerste luitenant van The E Street Band, consigliere van Tony Soprano, Franky The Fixer in Lilyhammer, beschermheilige van de Amerikaanse Garagerock….hoe cool kan een mens zijn? Alleen zijn eigen solocarrière viel bij Steve van Zandt al jaren tussen wal en schip. Jammer, want ondanks wat middelmatige, loodzware funk platen begon hij die in 1982 met het nog steeds zwaar onderschatte Men Without Women, de beste soul LP van de jaren tachtig. En het is juist die plaat, en het werk wat hij met maatje Southside Johnny op diens eerste LP’s deed, die het meest in herinnering komt bij Soulfire. Een grote band, met veel blazers en achtergrondzangeressen, en volle arrangementen doen recht aan de songs, waarvan een aantal uit verschillende fases van zijn rijke songwritersverleden komen. Zoals I Don’t Want To Go Home, een klassieker van Southside’s eerste LP, en een ijzersterke versie van Ride The Night Away, welke hij ooit voor Jimmy Barnes schreef. Een enkele cover, Blues Is My Business van Etta James, vervolmaken een waanzinnige comeback van iemand die nooit is weggeweest.
