Will Oldham is verliefd. Zong hij in 1995 in The Mountain nog `If I could fuck a Mountain, Lord I would fuck a Mountain', nu zingt hij in A King At Night: `She's a fine looking lady, and she likes to go down on me. And I like to go down on her too.' Natuurlijk, echt uitbundig wordt het ook nu niet, maar de sfeer is anders dan op zijn vorige cd's. Wat serener, met meer piano en Will is absoluut beter bij stem. Het begint steeds meer op echt zingen te lijken. Dat alles maakt Ease Down The Road Oldham's meest conventionele en toegankelijke album tot nu toe. De naamsbekendheid van Will Oldham is hopelijk wat gestegen door zijn samenwerking met Johnny Cash op diens Solitary Man. Ease Down The Road heeft de kwaliteiten om een wat breder publiek te bereiken dan zijn vorige werk, overigens zonder de trouwe fans af te schrikken. Naast de piano horen we een fiddle en in nummers als Just To See My Holly Home en Rich Wife Full Of Happiness wordt Oldham begeleid door een wat ongeorganiseerd koortje, waarvan regisseur Harmony Korine, Papa M's David Pajo, Ned Oldham en Freakwater's Catherine Irwin deel uitmaken. Een van de mooiste nummers hier is Break Of Day. Heel subtiel maar effici
