Eerste volwaardige plaat van de eenentwintigejarige singer/songwriter Pixx (Hannah Rodgers), nadat ze eerder al indruk maakte met de EP Fall In, vol sfeervolle klanken uit heden en verleden en een met meeslepende stem gezongen weemoedige liedjes die tezamen een amalgaam vormden van wat de moderne popmuziek sinds pakweg punk heeft voortgebracht, met een flink aandeel voor de elektronica. Met I Bow Down begint deze langspeler nog opmerkelijk punky en fris, je zou bijna zeggen: opgewekt, ondanks de tekst vol teenage angst. Daarna begrijp je goed waarom Pixx bij 4AD zit en hoor je haarscherp de ontwikkeling die haar muziek heeft doorgemaakt naar een organische meerlagigheid die stevig in de traditie staat. We riepen in de huiskamer zelfs een keer: Depeche Mode! Bij het poppy, springerige Waterslide was dat. Mooi ook al die elektronische spelletjes die met haar stem worden gespeeld en net even dat extra zetje aan toch al een imposant songbook geven.