GROOT, JAN HENK DE

De verhalen van Jan Henk de Groot zijn zeer beeldend van aard. Of hij nu eerlijk vertelt over z’n burn-out (Vuurtje kieken), of een prachtig liedje voordraagt over een vroegere liefde (Janine, dat is overigens een nummer over programmamaker en journaliste Janine Abbring) of een eerbetoon brengt aan zijn grootvader (Opa Kin Alles), het resultaat is immer hoogstaand en altijd zeer herkenbaar. Mooi ook om te horen? De weelderige zanglijnen zijn eveneens knap (Deur Deur Deur of het eind van het eerder genoemde Janine) verzonnen.
De Groot zet de nummers stuk voor stuk op te gekke muziek en draagt voor in Gronings dialect.
Hadden we het ten tijde van zijn vorige (en eerste Groningse) plaat Weerom over de vergelijkbare muzikale aanpak van Drent Daniël Lohues, dit keer blijkt na bladeren in het boekje dat De Groot zelfs ook werkt met dezelfde muzikanten. Bernard Gepken bijvoorbeeld, verzorgt geweldige banjo- en lapsteelpartijen bij de twaalf liedjes.
Soms klinken de folky nummers gelaagd en ruimtelijk, maar af en toe is het resultaat prachtig intiem en klein. Neem het slotnummer Bonney maar eens als bijvoorbeeld. Dat geschetste tafereeltje is letterlijk en figuurlijk piepklein; de Groninger neemt je in dat nummer aan de hand mee naar het kleinste dorpje van Nederland: Westerdiepsterdallen. Specifieker nog; in het huis van Bonney Brattinga, daar waar hij dit album ook grotendeels opnam. Kort en goed: de geschetste wondere werelden van dit album van Jan Henk de Groot zijn weer prachtig aanstekelijk.