Tot veler verrassing blijkt Seasick Steve meer dan een gimmick te zijn. Begonnen als woeste oude man die met zelfgebouwde afvalgitaren tekeer gaat, is hij duizenden optredens en vijf cd’s later tot rust en inkeer gekomen. Hoewel… Steve heeft gekozen voor een swamp-achtig bluesgeluid: sober, bijna uitgebeend, maar zeer tot he point ingekleurd. Thema’s en riffs verraden invloeden van de bluessound zoals bijvoorbeeld Tony Joe White die liet horen in zijn vroege dagen. Maar zelfs Muddy Waters en John Lee Hooker klinken door op deze zeer geslaagde dubbel-cd. ‘Melodieus’ is niet het eerste woord dat je te binnen schiet bij de songs van Seasick Steve, maar Bullseye en het folkachtige Grass Is Greener (met viool!) verdienen zeker die kwalificatie. Gelukkig is Steve’s rafelrandje niet helemaal verdwenen, maar over het algemeen is gewoon een eerlijke en heerlijke, merendeels ingetogen bluescd geworden van een bejaarde met schijnbaar onuitputtelijke energie. De kwaliteiten van de drummer zijn helaas wat beperkt, maar zo ver in de mix naar achteren gezet dat het niet storend is. Steve zou er goed aan doen de drummer van My Baby, de band die met hem in Engeland getourd heeft, te vragen mee te spelen op zijn volgende album. De invloed van My baby is trouwens meer dan duidelijk aanwezig op dit album. Luister maar naar de uptempo hypnotiserende beat van Gypsy Blood en de Bo Diddleybeat van Don’t Take It Away, inclusief heerlijk chaotisch einde. Keepin’ The Horse Between Me And The Ground is een verrassende en boeiende cd, die zich laat beluisteren als de kroniek van een muzikant die het heerlijk vindt peace of mind gevonden te hebben. En zo nu en dan toch even lekker mag raggen op zijn oude gitaar…
