Bijna drie jaar na het zo indrukwekkende debuut Silence Yourself is Savages terug met Adore Life. Het vrouwelijke viertal uit Londen heeft dit keer een opvallend positieve titel gekozen voor haar plaat, maar de muziek van Savages kleurt gelukkig nog altijd vooral donker en meestal gitzwart. Net als op Silence Yourself laat Savages zich ook op Adore Life weer stevig beïnvloeden door de postpunk uit de late jaren 70 en vroege jaren 80. Met name de platen van Siouxsie And The Banshees hebben flink wat invloed gehad op de muziek van Savages, maar de band doet gelukkig meer dan het reproduceren van een inmiddels bekend postpunk geluid. De gitaren mogen op Adore Life wat steviger rocken dan op het debuut en citeren met name in het wat complexere werk uit de archieven van de post-rock. Andere tracks laten juist invloeden uit de shoegaze, de new wave, de noiserock en de psychedelica horen, waardoor Adore Life gevarieerder is dan zijn voorganger, al klinkt het door de bijzondere zang van Jehnny Beth (die het meest bijdraagt aan de vergelijking met Siouxsie) nog steeds voldoende homogeen. Savages heeft met Adore Life een even meedogenloze als intense plaat gemaakt, die niet alleen gevarieerder, maar ook overtuigender is dan de zo bejubelde voorganger. Het is gezien de kwaliteit van deze voorganger een prestatie van formaat
