Op die bluesknakkers kun je tenminste rekenen. In goede en barre tijden zullen ze je nooit in de steek laten. Ja, soms nemen ze een uitstapje buiten hun eigen bluesidioom maar ze komen altijd weer terug, en vaak nog sterker dan tevoren. Dat geldt ook voor slidegitaargigant Sonny Landreth die van zijn vorige plaat, Elemental Journey, voor het eerst een volledig instrumentale maakte, met een keur van gasten. Niet slecht maar we horen Sonny toch liever zoals op Bound by the Blues: in een trio zonder fratsen, rauw en ruw, gemeen en gemeend, bluesy en balsy, en vooral, de boventoon is weer aan het slidemonster. Daarop is Sonny het beste en daarom klinkt Bound by the Blues weer als een Robben Ford die de slidegitaar beheerst of een Snowy White die zich niet inhoudt. Lekker plaatje dus, Sonny, ik krijg weer helemaal de blues van, heerlijk!
