De schurende in-your-face riff van Straight, een van de vooruitgesnelde tracks van Transfixiation, deed vermoeden dat A Place To Bury Strangers op album nummer vier nieuwe wegen zou inslaan. Dit is gedeeltelijk waar, maar van een stijlbreuk is geen sprake. Nog steeds bouwt APTBS hard en compromisloos verder aan haar bekende overstuurde wall of sound, maar Transfixiation bevat ook songs die wat ruimtelijker klinken. Daarnaast beweegt de band in een track als Deeper meer richting het doomgeluid van een band als Swans. Benieuwd wat de volgende stap gaat worden.
