FRATSEN

‘Of u ‘t nu extra, expres of per ongeluk doet? Alles komt goed.’ Ergens in het eerste nummer van Fratsens nieuwe plaat zingt André Manuel de toehoorder hoopvol toe. Die luisteraar was natuurlijk zelf ook al zeer hoopvol gestemd. Caspar is namelijk het eerste Fratsen-album dat er sinds 18 (!) jaar uitgepoept is. Joh, al hadden ze 45 minuten lang hun eigen diarreegeluiden opgenomen, de ware Fratsen-fan had het zeker en vast gevreten.

Maar wanneer na beluisteren blijkt dat de twaalf nummers en teksten wederom van ongekende rauwe Waitsiaanse diversiteit, Zappiaanse creativiteit en tevens van rebels rokerige rootsy-ness en blikkerende bluesschoonheid zijn, dan kun je alleen maar een vreugdedans voor de speakers doen dat het viertal in 2009 ooit besloot om een serie reünieconcerten te geven. De Twentse formatie laat menigeen anno 2014 qua muziek nog met gemak een spreekwoordelijk poepie ruiken. En gelukkig blijken de snedige teksten nog exact zo (om in dezelfde beeldspraak te blijven) retegoed als twee decennia geleden. Caspar van Fratsen is een nieuw begin. In de hoop dat ze doorgaan ‘totdat ze weg zijn, vergeten en verstrooid, als de dood, dan zal het… schijt’. Oh shit, da’s natuurlijk een frase van de meesters zelf.