Waar Belle & Sebastian in de begindagen bekend stonden om hun uitzonderlijke verlegenheid, groeide de band in de loop der jaren tot een zelfverzekerde live-act die afgelopen zomer geen enkele moeite had om het Best Kept Secret festival in vervoering te brengen met een overtuigend swingende show. De meest recente albums van de band klonken al een stuk robuuster dan de intieme liedjes van de klassieke jaren '90 albums, maar op Girls In Peacetime Want To Dance, de eerste plaat in vijf jaar, omarmen Stuart Murdoch en zijn ensemble een groots popgeluid als nooit tevoren. Om deze koerswijziging in goede banen te leiden werd Ben H. Allen (Washed Out, Animal Collective) ingehuurd, die duidelijk voor een andere aanpak koos dan Tony Hoffer die de vorige twee albums produceerde. Gedanst kan er zeker op deze plaat, waarop volop eightiesinvloeden doorklinken en zelfs veelvuldig wordt geflirt met ABBA-achtige disco. Toch klinkt deze prachtige plaat vooral als een logisch vervolg op The Life Pursuit en Write About Love. De knappe arrangementen, de stem van Murdoch, de literaire teksten: het is allemaal uit duizenden herkenbaar als Belle & Sebastian. Misschien dat niet elke fan van het eerste uur dit kan waarderen, maar deze Schotten bewijzen andermaal tot de absolute top te horen.
