Recensie
Na het niet geheel vrijwillige vertrek van Rick van der Linden in 1973 startte onze nationale symphonische rock-trots Ekseption in 1974 (weer eens) door met een album genaamd Bingo, dat niet slecht was, maar geen specifieke reden in zich droeg tot die uitroep. Dat bleek passender, wat heet, voor supergroep Trace, de naam waaronder allround toetsenvirtuoos Van Der Linden in het jaar van zijn vertrek een tourneetje ondernam door Zweden, bijgestaan door de dan al lichtjes legendarische bassist Jaap van Eijk (o.a. Cuby, Blues Dimension) en zeker niet minder roemrijke drummer Pierre van der Linden (o.a. Focus, Brainbox). Op het gelijkgenaamde debuut, nu aangevuld met demo's, extended- en single-versies, gaat Van der Linden niet gehinderd door deze twee topbegeleiders instrumentaal volledig los. Supergaaf, in geval van volledige overgeving, bij voorkeur met koptelefoon. Voor opvolger Birds vervangt de Britse progressieve drummer Ian Mosley (Walrus, later vooral Marillion) Pierre van der Linden. Mosley's professionele techniek heeft invloed op het groepsgeluid evenals het gezang van Rick van der Linden, dat op het debuut nog afwezig is. Deze Birds-reissue is extra aantrekkelijk door de tweede schijf vol (een uur!) live-materiaal uit Zweden en Duitsland en de single-versie van het titelnummer. The White Ladies, een conceptplaat rondom de mythische witte wieven sluit dit vergeten stukje nederpophistorie huiveringwekkend af, voor de gelegenheid opgeleukt met veertien interessante demo's waaronder Matthäus Passion. Pseudonym Records liet alle schijven 24-bit remasteren voor optimaal resultaat en de inlays informeren uitvoerig.
