Wie zich nog haar debuut herinnert weet dat Cibelle (spreek uit als See-bel-ee) een jonge Braziliaanse bloem is met blaadjes in alle kleuren van de regenboog. Ze blonk hier namelijk uit met exotische arrangementen en een stem alsof er een engeltje in je oor stond te pissen. The Shine Of Dried Electric Leaves is hierop het vervolg en ontvouwt zich in eerste instantie iets minder gemakkelijk. Green Grass (een cover van Tom Waits) en Instante De Dois zijn schetsmatig te noemen, maar intrigeren wel als openers. Bij het derde nummer Phoenix begint het echter al wat meer sprankelend te worden. Het was in de studio in haar huidige woonplaats London een komen en gaan van bekende gasten, zoals Davendra Banhardt (zingt mee op London, London), Seu Jorge en Apollo Nove, de meest innovatieve producer uit Sao Paulo van dit moment en de opvolger van wijlen Suba. Op haar best is Cibelle in sfeernummers als City People en Por Toda A Minha Vida waarbinnen ze naar harte lust kan strooien met bijzondere arrangementen. Zeker even luisteren!