PHOENIX

Wanneer er een nieuwe release op het Source-label (met o.a. Air) uitkomt, is het altijd even opletten. Wat de laatste jaren vanuit Frankrijk onze kant is opgekomen, is van dusdanige kwaliteit dat de Hollandse poorten opengaanvoor nieuwe Franse groepen. Dus wordt er oplettend geluisterd naar het debuutalbum van de Franse formatie Phoenix. Bij de eerste nummers is het raadzaam om de cd-informatie bij de hand te houden om te blijven te geloven dat Phoenix uit Frankrijk komt. Het klinkt namelijk zo Britpopperig als de pest. Alsof de Boo Radleys onder een nieuwe naam uit je stereo komen. Na drie nummers begint de stijl iets te verbreden naar (niet net hip maar foute) melodische discofunk (If I Ever Feel Better) en het uptempo schreeuwerige Partytime. Vervolgens vervalt het viertal weer in een ouderwets Britpop-geluid zonder er iets aan toe te voegen. Plotseling is er dan het uitermate ontspannen Embuscade dat zo op een Air-album had kunnen staan. Na deze opleving stort de band compleet in met het alles-in-een nummer Funky Square Breaks dat begint met country, doorloopt naar milde electro en eindigt met shockerende Van Halen-gitaren. Daarmee lijkt United een gedane zaak. Het Franse viertal probeert vele muziekstijlen te combineren en slaagt daar zelfs redelijk in maar weet daar niets opwindends aan toe te voegen. Niet alles wat uit Frankrijk komt is goed.