Onlosmakelijk verbonden met zijn stad Manchester en de typische sound van het Factory label is de legendarische producer Martin Hannett. Hij was precies op het goede moment aanwezig in een tijd dat de Engelse muziekwereld op zijn kop stond. In 1978 is de dan 28 jarige Hannett producer van de klassieke debuutsingle Boredom van The Buzzcocks (met de snerende zang van Howard Devoto en de twee noten solo van Pete Shelley). Hij doet nog een paar klusjes voor Rabid Records en komt in contact met Factory baas Tony Wilson, een ontmoeting die niet alleen beider leven maar ook de toekomst van de Britse pop zal bepalen. Hannetts eerste klus is het beginnende bandje Joy Division. De onervarenheid van deze groep zorgt ervoor dat Hannett ze volledig naar zijn hand kan kneden. Was het eerst een onbeduidend postpunkbandje zonder visie, onder zijn productionele leiding groeien ze uit tot de belangrijkste nieuwe band van het moment. Hannetts handelsmerk is een atmosferisch geluid dat uitgekiend in balans gezet wordt met de beperkte geluideffecten die hij tot zijn beschikking heeft. Hij is een van de eersten met een digitale delay die hij vooral op drums en percussie inzet en dat is samen met veelvuldige ongebruikelijke soundeffects (liften en fabrieksgeluiden bijvoorbeeld) essentieel aan het klankbeeld dat hij schept. Daarmee is zijn