Jolie Holland stond ooit aan de basis van de Be Good Tanyas, maar maakt inmiddels al ruim tien jaar soloplaten. Het zijn soloplaten die de hemel in zijn geprezen door de critici, maar voor het grote publiek is de muziek van de Canadese singer songwriter tot dusver toch te vaak te zware kost. Ook op Wine Dark Sea kiest Jolie Holland weer niet voor de makkelijkste weg. Het ene moment waan je je in de Amerikaanse Appalachen van de vroege 20e eeuw, het volgende moment verrast Jolie Holland met woeste gitaarmuziek die direct uit de toekomst lijkt te komen. Wanneer de gitaren gieren en Jolie Holland gromt en kreunt, lijkt een vrouwelijke Tom Waits (die Jolie Holland ooit aanzette tot een solocarrière) geboren, maar Jolie Holland schuwt ook een sobere, ingetogen en oer traditionele countrysong niet. Jolie Holland was altijd al eigenzinnig, maar op Wine Dark Sea gaat ze nog net een stapje verder. De plaat schiet hierdoor alle kanten op en gaat net zo makkelijk aan de haal met invloeden uit de country, blues en folk als met invloeden uit de jazz, soul of zelfs rock (die op het drie jaar geleden verschenen Pint Of Blood al voorzichtig werd omarmd, maar nu in alle hevigheid wordt toegelaten). In alle gevallen is het resultaat rauw, intens, emotievol en uniek. Het is nog steeds zware kost, maar rootsliefhebbers die tegen een stootje kunnen zullen intens genieten van deze geweldige plaat.
