Dit is de opvolger van hun vorige melodieuzere cd Into The Lungs Of Hell. Opener Nihilism begint echter als vanouds: extreem en hard. Het tweede deel in dit nummer is echter een melodieus deel. Dit soort tegenstellingen (extreem en melodieus) komen in veel nummers terug. Daarmee wil ik onderstrepen dat extreem ook echt extreem is d.m.v. snelle gitaarriffs en een spervuur aan strak gespeelde blastbeats. De melodie komt vooral terug in de tweestemmige gitaarlijnen en de solo