2013 was een mooi jaar met souljazz albums van Gregory Porter en Jose James. In 2014 neemt Zara McFarlane dit stokje over. Haar eerste album uit 2011 werd niets voor niets genomineerd voor een MOBO award. En nu (wederom bij Gilles Peterson’s label Brownswood Recordings) worden grenzen van soul en jazz verder opgerekt. Inspiratie wordt gevonden bij de vechtersmentaliteit van Nina Simone en eigen Jamaicaanse roots. Tekstueel beschrijft Zara McFarlane genuanceerd de levenswandel van een jonge vrouw. In combinatie met haar gespierde stem en heldere dictie waarbij lettergrepen in klanken uiteenvallen ontstaat een betoverende sfeer. Dit sluit perfect aan bij het muzikale adagium van less is more. Neem afsluiter Love: alleen piano en vocalen smelten mystiek samen. Maar denk ook aan single Angie La La waarbij het de basics zijn die de klok slaan: groovy drums, steady bas in duet met de hypnotiserende vocalen en trompet van Leron Thomas. Zara McFarlane verbluft en maakt zo 2014 tot haar jaar.
