Indielegende Stereolab is al jaren de koningin van het genre dat ze zelf stichtte: contrastpop, muziek van de tegenstelling, timbre van de tegendraadsheid. Want simpliciteit gekoppeld aan complexiteit, en repetitief aan grillig, noem het avant-gardistische easy listening, noem het rockchansons, noem het futuristisch retro, zeg maar zwart en wit.
In al diezelfde jaren is de muziek van Stereolab altijd kwalitatief hoogstaand, maar ook niet meer echt baanbrekend. Ook het intrigerend getitelde Fab Four Suture is wat dat betreft een herhalingsoefening, alsof de band gevangen zit in zijn eigen uniekheid. Overigens, bij het inzien van de tracklist zal de liefhebber worden overvallen door een d