WOODEN SHJIPS

Ondanks de drukke agenda van zijn andere band Moonduo, heeft boegbeeld Erik Johnson toch weer tijd vrij weten te maken voor Wooden Shjips. Stilistisch tappen beide bands uit hetzelfde vaatje al vaart Wooden Shjips de laatste albums een steeds toegankelijk wordende koers. Het recept bestaat nog steeds uit ingrediënten sixtiesrock, psychedelica en krautrock, maar de groep produceert er tegenwoordig geen spacecake meer van. Zoals voorganger West ook al liet horen zijn de fuzzy randjes nagenoeg verdwenen en waaiert de band niet meer uit in hallucinerende soundscapes; de songs klokken tegenwoordig gemiddeld rond de 5 minuten. Desondanks is dit vierde reguliere album dankzij de combinatie van straffe ritmes, hypnotiserende baslijnen, zoemende gitaren, hammondorgel en het stoïcijnse, aan Jim Morrison herinnerende zanggeluid van Johnson weer een fijne, meeslepende plaat geworden die je wederom in de sixties doet wanen.