Met zijn tweede album Take Care (2011) verjoeg de Canadese rapper Drake (echte naam: Aubrey Drake Graham) een deel van het publiek dat hem vanwege zijn sterke debuut Thank Me Later (2010) had omhelsd: de rapper met R&B-tic manifesteerde zich als een zeurpiet op het wat al te klagerige album.
Het heeft er alle schijn van dat Drake dat achteraf zelf ook vond. Zijn nieuwste album, Nothing Was The Same, is een grimmige revancheplaat met een gemeen scherp randje, al blaft hij niet continu zo van zich af als in Worst Behaviour of de bijtende opener Tuscan Leather.
Drake heeft het klagen (over ongelukkige liefdes, eenzaamheid, roem) op Nothing Was The Same beslist niet afgezworen, maar hij doet het deze keer in een vloeiendere stijl dan voorheen, nu eens in een kale, rechtlijnige raptrack, dan weer in een stuk als Hold On, We're Going Home, een ode aan de house en misschien wel de uitbundigste popsong die hij opnam.
Die afwisseling doet het hem: Drake haalt op Nothing Was The Same weer het beste in zichzelf naar boven.