Ze maakte al twee fraaie albums in 2007 (Battle And Victory) en 2009 (Wrought Iron), maar zo betoverend mooi en evenwichtig als op Dancing klonk Nancy Elizabeth Cunliffe nog niet eerder. Na jaren van reizen sloot ze zich voor de opnames van haar derde album op in haar appartement in Manchester. Omringd door een bescheiden piano, een stel akoestische gitaren en, voor het eerst, een computer, werkte ze in volledige afzondering aan de twaalf liedjes die Dancing telt. Verwacht ondanks de aanwezigheid van de computer geen moderne fratsen; Nancy Elizabeth klinkt wederom tijdloos en onwerelds. Piano en akoestische gitaar vormen de instrumentale basis, maar het is vooral haar prachtige stem – vaak in meerdere lagen opgenomen – die de luisteraar drie kwartier lang meeneemt naar een andere dimensie. Het zou terecht zijn als deze eigenzinnige singer/songwriter nu wel een breder publiek gaat bereiken, want het uitgesproken melancholieke Dancing behoort tot de allerbeste Britse folkplaten van de afgelopen jaren!