ROKIA TRAORE

Malinese Traore zwierf in het kielzog van haar diplomaten vader over de gehele wereld, en liet op haar eerdere albums al horen daar een eclectisch geluid aan over gehouden te hebben. Zoals de titel al weggeeft is haar nieuwste album wel een soort terugkeer naar het Afrikaanse geluid van haar vaderland. De experimenten met de blues die ze op haar vorige album liet horen blijven hier achterwege, terug zijn de typisch Afrikaanse koortjes en het geluid van de N’goni, de oer-banjo. Traore is onderdeel van de Bambara stam die vooral bekend is om haar Griot traditie, hoewel Traore, wegens haar adellijke komaf, niet geacht wordt zich daarmee in te laten. Gelukkig blijft ze ver van die discussie en weet ze de verhaaltraditie van de Griots te combineren met haar meer Westerse ervaring uit het singer/songwriter genre. Het lange N’Téri is daar een mooi voorbeeld van, waarbij de drempel van de taal overbrugd wordt met de fraaie ritmische voordracht en de akoestische begeleiding. Een mooi voorbeeld van iemand die zich in twee werelden even thuis voelt.